یادداشت| پیام مقام معظم رهبری به اجلاس سراسری نماز، نگاهی تمدنی و تربیتی به عبادت دارد؛ نگاهی که نماز را از محدوده رفتار فردی فراتر برده و آن را محور شکل‌گیری انسان مؤمن و جامعه امیدوار معرفی می‌کند. در این پیام، نماز نه در قالب تکرار شعائر، بلکه به عنوان «سیاست حضور در برابر خداوند» بازخوانی شده است؛ حضوری که می‌تواند دل را آرام، اراده را استوار و ایمان را زنده نگاه دارد.  

رهبر انقلاب با تبیین لایه‌های تربیتی نماز، مسئولیت‌های گوناگون خانواده، مدرسه و جامعه را در ترویج آن یادآور می‌شوند؛ خانواده به‌عنوان نخستین خاستگاه عبودیت، معلمان و مربیان به‌عنوان استمراردهندگان سلوک بندگی، و روحانیان و رسانه‌ها به‌عنوان مبلّغان معرفت نماز. چنین پیوندی میان تربیت، فرهنگ و عبادت، به معنای بازسازی زیست مؤمنانه در ساختار اجتماعی امروز است.  

تأکید ایشان بر بهره‌گیری از «ابزارهای نوین و مشوّق‌های مؤثر» برای آموزش و ترویج نماز، بیانگر ضرورت به‌روزرسانی روش‌های تبلیغ دینی در عصر رسانه و فضای مجازی است؛ جایی که انتقال نور نماز باید با زبان و ادبیات روز همراه شود تا بتواند نسل جدید را با معنا و انس در عبادت آشنا سازد.  

در بخش پایانی پیام، تقدیر از حجت‌الاسلام والمسلمین قرائتی، حکایت از استمرار یک جریان فرهنگی دارد؛ نهضتی که دهه‌هاست نماز را از ظاهر به حقیقت، و از تکرار به حضور بامعنا رسانده است. این سپاس، در واقع دعوتی به ادامه راهِ احیای معنویت در متن زندگی اجتماعی است.  

اجلاس سراسری نماز، به تعبیر رهبر انقلاب، یکی از سودمندترین گردهمایی‌های کشور است؛ اما جوهر پیام ایشان فراسوی یک گردهمایی سالانه می‌رود. آنگاه که نماز به محور تربیت، آموزش و فرهنگ عمومی بدل شود، جامعه اسلامی از اضطراب به طمأنینه، از ضعف اراده به استواری، و از غفلت به حضور دائمی در پیشگاه پروردگار راه خواهد یافت.