یادداشت| هفته دفاع مقدس، یادآور روزهایی است که ملت ایران در برابر تهاجم وسیع رژیم بعث عراق و پشتیبانی همه جانبه قدرت‌های استکباری، چون سدّی استوار ایستاد.

این هفته، نمادی است از عزم ملی که مرزهای قومیت، شغل و موقعیت اجتماعی را درنوردید؛ روزهایی که روحانیت، دانشجویان، کارگران، کشاورزان، معلمان و بازاریان در کنار نظامیان و بسیجیان، یک صدا و یک دل از اسلام و میهن دفاع کردند.  

از نخستین لحظات هجوم دشمن، کوچه و خیابان‌های ایران صحنه اعزام مردان و زنان مؤمن به جبهه‌های نبرد شد. مادران با دستانی لرزان اما قلبی سرشار از ایمان، فرزندان خود را بدرقه کردند. دانش‌آموزان و دانشجویان، قلم را بر زمین گذاشتند و تفنگ به دست گرفتند؛ و روحانیون، با عمامه‌های غبارآلود در سنگرها، در کنار جوانان بسیجی، ندای «هل من ناصر» را لبیک گفتند.  

این روزها یادآور آن است که دفاع مقدس تنها یک جنگ نظامی نبود، بلکه میدان نمایش وحدت، ایمان و غیرت ایرانی بود؛ جایی که همه اقشار جامعه با تکیه بر آموزه‌های عاشورا و تحت زعامت امام خمینی‌(ره) حماسه‌ای بی‌بدیل را رقم زدند.  

امروز، در آغاز هفته دفاع مقدس، بار دیگر پیمان می‌بندیم که همچون هشت سال حماسه، پای آرمان‌های امام و انقلاب ایستاده‌ایم و تا آخرین دم، از عزت، استقلال و تمامیت ارضی ایران اسلامی پاسداری خواهیم کرد؛ چرا که راه شهیدان، مسیر ما و پایانش، وعده پیروزی الهی است.